Է՜, ականջներդ կանչի Կարապետիչ, Հայաստանի միակ ու Գլխավոր մարքսիստ… Ո՞ւր եք: Համուհոտ, երանգ էիք տալիս քաղաքական կյանքին: Նույնիսկ այն այլամոլորակային էպոսագետը ինչ-որ թարմություն հաղորդեց:
Չկա´ք, դրա համար էլ մեզ` բոլորիս, այն գաղջ է թվում, անհետաքրքիր ու միապաղաղ:
Դուք այդ քաղաքական խոհանոցի սուր, կծու, ժպիտ, ծիծաղ, ուրախություն հարուցող, զվարճացնող համեմունքներն էիք:
Ո՞ւր եք էպիլյատորներ և տելևիզատորներ նվեր ստացող կանանց ու տղամարդկանց «հավատարիմ» նվիրյալների զորախումբ: Չկա´ք, թքած ունեք…Դուք հանգիստ ձեր էպիլյատորներն ու տելևիզատորներն եք օգտագործում, ձեզ դա էր պետք միայն, կոնկրետ, առարկայական և թքած ունեք մնացյալի վրա:
Իսկ համեմունք մեր քաղաքական դաշտին, այնուամենայնիվ, պետք է: Թե չէ մի տեսակ շատ անհամ է դարձել ու թունառատ: